Geloof niet alles wat je denkt!

Op mijn Unicornis Facebookpagina heb ik als omslagfoto een spreuk staan: “don’t believe everything you think!” En daar krijg ik af en toe wel vragen over als: ‘hoezo moet ik niet alles geloven wat ik denk?’ en ‘als ik het denk, geloof ik het toch al?’ Of ‘als IK denk, wie moet dan niet alles geloven?’ Reële vragen die mij triggerden om hier toch wat meer over te schrijven en over na te denken.

We denken van alles en de hele dag door. Op het moment dat je wakker wordt begint het denken eigenlijk direct. Het lijkt haast een onbewust proces, een soort automatisme waar je niet zo gek veel invloed op hebt. Hierdoor heb en neem je ook niet de ruimte om te kijken of de gedachten die je hebt ook wel echt waar zijn. Voor ons zijn alle dingen die we denken min of meer de realiteit; we nemen ze gewoon aan voor waar. En daar gaat het vaak mis… of laat ik het zo zeggen; daar is nog veel winst te behalen.

Interpretatie
Een gedachte op zich is niet zo ‘belastend’ totdat we er in gaan geloven. Klamp je je aan een gedachte vast dan wordt het een overtuiging. Veel mensen denken zelfs dat ze zijn wat hun gedachten ze vertellen. Maar hoe weet je dat nou zo zeker? Zijn gedachten dan altijd waar? Ik zeg nee. Gedachten geven slechts een heel persoonlijke en subjectieve interpretatie van iets dat gebeurt, zal gebeuren of is gebeurd. Niets meer en niets minder. Jouw interpretaties zijn gebaseerd op bijvoorbeeld je zelfbeeld of eerdere ervaringen, maar zeggen niets over de realiteit. Het is gewoon 1 van de laatjes uit het kastje in jouw bovenkamer die opengaat en ergens een draai aan geeft vanuit de behoefte iets direct te kunnen plaatsen.

Bijvoorbeeld wanneer iemand –onverwacht- opstaat en de kamer waarin jij je ook bevindt verlaat. Misschien denk je wel: ‘oh hij is zeker boos’ of waarom vindt hij mij niet aardig of ‘hij zou even moeten zeggen waar hij heen gaat’ of…. nouja vul zelf maar in. Er gebeurt van alles in ons hoofd; onnodige drukte die we kunnen voorkomen door even denkpauze te houden het te vragen als (in dit geval) die persoon weer terug komt. Simpel eigenlijk en veel rustiger.

Vertragen en afstand
Natuurlijk is het nooit helemaal stil in je hoofd, maar je kunt je gedachten wel vertragen. Door bijvoorbeeld heel bewust in het ‘nu’ te zijn. De natuur helpt daar vaak bij, maar er zijn ook heel veel meditatie-achtige oefeningen die hiervoor nuttig zijn. En een mooie tip die ik van mijn yoga leraar kreeg is dat als je eenmaal wat rust hebt gevonden, je jezelf steeds de vraag stelt; “goh, wat zal mijn volgende gedachte zijn?” Zo word je je extra bewust van wat je eigenlijk allemaal denkt en creëer je een soort afstand tussen jezelf en je gedachten. Jij bent degene die nieuwsgierig is naar de volgende gedachte en jij bent dus niet de gedachte zelf. Bovendien zul je merken dat het hierdoor écht rustiger wordt daar boven!

Deel dit bericht: