Ik was vanochtend alweer vroeg wakker en aan het werk. Waarschijnlijk ook een beetje het effect van al die paaseieren (vooral de chocolade variant doet het goed bij mij) die nogal een stuiterende uitwerking op me hebben… Ach en natuurlijk maak je dan gelijk van de nood een deugd met als resultaat dat ik zo rond 7 uur met koffie en mueslireep –ik zal je voor nu mijn andere, wat meer afwijkende eetgewoonte besparen, dat komt vast nog wel eens.. -achter de laptop zat. Klaar voor de start… (af)! Veel gedaan en afgezien van een haast continu getik van de regen op mijn raam, een mooie ochtend.
En daar was opeens die gedachte; ‘ik neem zo denk ik even een tussenuur’. Toch een tikje verbaasd over het feit dat mijn hersenpan soms een totaal eigen leven leidt, moest ik wel glimlachen. Een tussenuur… Weet je nog, vroeger, op school….? Eigenlijk baalden wij van een tussenuur omdat we in de veronderstelling waren dat als je dat tussenuur helemaal aan het einde van de dag had, je gewoon eerder naar huis kon. Het was eigenlijk meer een soort: ik-verveel-me-en-hang-rond-op-het-winkelcentrum-uur. Maar goed, heel wat jaren ouder en niet meer vastzittend in het stramien van (les)roosters, bekijk ik het nu toch even anders.
Ik vind het eigenlijk best een goed idee om af en toe even de mail uit te zetten, het werk aan de kant te leggen en gewoon even een uurtje wat anders te doen. Een artikeltje of boek lezen, planten water geven, een vriend(in) bellen, een stukje schrijven of gewoon even voor je uit mijmeren. Waarom niet? Kun je daarna weer vol energie aan de slag.
Weet je wat, ik ga het ‘gewoon doen’! Vandaag heb ik mijn tussenuur natuurlijk gebruikt om dit artikel te schrijven en wellicht komen er de komende tijd nog wel meer schrijfsels uit tevoorschijn. Misschien dat ik er dan een apart gedeelte op mijn site voor reserveer. Voor korte bedenksels, anekdotes en mooie, grappige momenten. En natuurlijk nodig ik jou graag uit om in jouw tussenuur te reageren en je eigen stukjes toe te voegen. Kan leuk worden…!