Misschien ken je dit -al heel oude- experiment wel: een nietsvermoedende lift-reiziger staat te wachten tot de lift vertrekt en op het laatste moment stappen er nog een aantal mensen in (die allemaal in het complot zitten). Zij gaan heel onlogisch staan; met hun gezicht naar de achterwand van de lift en hun rug naar de deuren. Na wat aarzelende blikken en wenkbrauw bewegingen, draait de vreemde eend in de bijt zich dan toch ook maar om. Staan ze allemaal naar de achterwand van de lift te kijken…
Dat is nou de ‘kracht van de kudde’
En daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Het geeft alleen aan dat ondanks het feit dat wij pretenderen individuen te zijn met een eigen mening en zelfbeschikking, we ons, zodra we uit de toon vallen, heel erg snel aanpassen. En blijkbaar hoeven we daarvoor het gedrag van de meerderheid niet eens echt te begrijpen. Het experiment laat zien dat we zelfs bereid zijn om totaal onlogische dingen te doen als iedereen het doet. Mooi hè?
Het gaat hier om een puur instinctieve en vaak onbewuste (overlevings)reactie waarover we niet eerst nadenken. Wij zijn echt sociale kuddedieren en willen (moeten!) erbij horen vanuit de basale angst om afgewezen te worden of ‘alleen te komen staan’. Logischerwijs zou dit onze ‘overlevingskans’ aanzienlijk verkleinen. Of dit vandaag nog van levensbelang is of niet, het zit in ons systeem en van hieruit reageren wij heel primair.
Afgescheiden
Een enorm mooi aspect hiervan is dat het idee afgescheiden te zijn van alles en iedereen om ons heen eigenlijk een grote illusie is. Die cocon hebben we zelf gecreëerd met ons verstand, maar bestaat in werkelijkheid echt niet. Natuurlijk zijn we verbonden en reageren we continu op elkaar. Dit thema komt ook vaak boven drijven als ik met de paarden werk en het is verbazend hoe helder non verbale communicatie eigenlijk is en wat voor een immense invloed je hebt zonder dat je woorden gebruikt. Sprakeloos…
Voor wie het filmpje van het lift experiment graag nog een keer wil bekijken:
https://youtu.be/N7jUJUa77kk